De duisternis

Wat mij echt opvalt in Zweden is de intense donkerte. Het is hier mogelijk om als je loopt of autorijdt echt in het donker te vertoeven. Geen lichtje te zien alleen een intense duisternis. De eerste winter in zweden werkte ik in Örebro ongeveer 45 km van ons huis. Ik reed toen elke dag met de auto naar de bushalte in Gyttorp ongeveer 12 km. Dit is een weg langs een groot meer. Ongelooflijk mooi in de zomer. Maar ongelooflijk donker in de winter en met ook heel veel bochten. Hier is niet veel verkeer. Soms in de duisternis met regen of sneeuw is het echt eng om deze weg te rijden. Het is gewoon echt donker. Ik begrijp dan ook wel dat veel Zweden van die extra lampen voorop hebben. Soms lijkt dit echt handig. Een keer had ik een vos aan de kant van de weg. Ik zag zijn oogjes oplichten in het donker. Gelukkig bleef hij zitten. In Nederland heb ik ook veel auto gereden maar die intense duisternis heb ik daar nooit meegemaakt. Als ik ’s avonds wegga moet ik echt eraan denken om een zaklamp mee te nemen. Een keer ging ik met licht weg naar een vergadering van de buurtvereniging. Ik reed mee met Lasse die een eindje verderop woont. Toen ik terug kwam met hem bedacht ik mij dat ik geen zaklamp meehad en heb ik op de gok de berg beklommen richting ons huis. Toch heel moeilijk om dan goed te lopen in het donker.