Auto

Jarenlang zijn we Volvo fan geweest. Nu niet meer, Volvo heeft niet meer de uitstraling van vroeger: degelijkheid, zweeds, robust en mooi. Dat laatste vinden we niet meer, de volvo’s zijn lelijk geworden. Zweeds is het ook niet meer, veilig en robust zijn veel auto’s tegenwoordig. In 2012 heb ik mijn laatste gekocht, een V70 Ocean race, dus de liefde was er toen nog wel. Toen moest ik een andere auto omdat mijn buurman eind mei bij mij naar binnen reed en ging ik ook naar andere merken kijken. Maar het voelde toch niet goed. Dus Volvo. Deze had wel een gigantisch grote draaicirkel vond ik. Iets waar ik elke keer rekening mee moest houden. Deze auto heb ik 5 jaar later verkocht omdat we geen twee auto’s meer nodig hadden. 

Toen we net hier woonden (2007)  hadden we voor onze 2 auto’s beide bijna hetzelfde kenteken. Ze zijn 2 dagen na elkaar geimporteerd.
Waarom daar 2 dagen tussen zat was mij onduidelijk maar zo ging het. In Zweden werkt de APK met het achterste cijfer alles met 1 op het eind moet in dezelfde 3 maanden en met 2 etc. etc. Geluk dus dat we 2 verschillende cijfers hebben. Wel moesten ze allebei voor de lente gekeurd zijn, dat is dus weer jammer. In Zweden gebeurt de keuring bij een aparte instantie, het mag niet gecombineerd worden met een garage activiteit. Toen we ze importeerden waren we er wel zenuwachtig over. Voordeel was dat onze verzekeringsmaatschappij in Nederland niet moeilijk deed. Ze eisten niet dat we binnen een bepaalde tijd de auto in Zweden verzekerd moesten hebben. Omdat we in de vakantie emigreerden duurde het ook langer voordat we ze importeren konden.

Hier de C70 met nederlandse en iets later met het zweedse kenteken. Dat was de eerste die we op kenteken konden stellen.

De 850 op de foto is van 1992 en moest eigenlijk al vervangen worden. Maar ik was nogal gek op hem. in 2012 reed mijn buurman helaas bij mij naar binnen en moest ik een andere kopen. Dat werd toch weer een Volvo, een V70 Ocean Race van 2006. de liefde tussen deze en mij was niet zoals met de 850 of dat is ook nooit zo geworden. Hij deed het prima maar wel veel reparaties vond ik. Voordeel was dat hij een motorwarmer had met een timer. Nooit meer een koude auto in de winter! 

Verder kocht Hans een Volvo Valp in augustus 2010. Een stinkend militair wagentje wat toch wel heel vertederend was. Veelzijdig in Dalkarlsberg in de bossen en je kon er zoveel mee vervoeren. Veel mensen daar in de omgeving hadden toen zij in dienst waren met zo’n ding gereden en hij riep altijd speciale gevoelens op. Vaak begonnen mensen (vaak de man) te glimlachen als we met hem aan kwamen rijden.

Hier zie je de valp bij het meer hier dichtbij en als transportmiddel om planken te vervoeren voor de carportwanden.
Deze hebben we in augustus 2020 verkocht, toen we de verhuizing naar Molkom aan het voorbereiden waren. Heb de verkoopsite nog laten staan op mijn Zweedse blog, leuk om te herinneren. Jörgen uit Kopparberg kocht hem. Dit was de duurste auto die we verkocht hebben, 60.000 sek leverde hij op, gekocht voor 24.000 sek en nauwelijks kosten aan gehad!
De Volvo C70 was de Valp voorgegaan, deze werd in juni 2020 verkocht. Met pijn in ons hart hebben we hier afscheid van genomen. Maar twee auto’s en nauwelijks rijden is niets. Hij kreeg een goed tehuis, garage en ’s winters in ruststand. Maar het deed zeer om de nieuwe eigenaar ermee weg te zien rijden. Ook hier had ik een verkoopsite op mijn Zweedse blog.
In augustus 2019 kregen we onze huidige auto. Een nieuwe Dacia Duster met een iets grotere motor en wat luxere uitvoering. Deze houdt zich prima. Met de verhuizing hebben we die weken lang minstens 15 keer met een zwaar beladen aanhangwagen ruim 100 kilometer heen en weer terug gereden. Geen enkel probleem. De Dacia staat wat hoger op zijn wielen, iets dat we een voordeel vonden toe we nog op het platteland woonden. Het is een handige en prettige auto met een zeer kleine draaicirkel.